De Locals van Gasthuiskwartier, ’s Hertogenbosch

De Locals van Wickevoort

Na het vertrek van het Groot Ziekengasthuis (GZG) kwam er vijf hectare vrij in het hart van ’s-Hertogenbosch. Een unieke kans om de stad te verrijken met een nieuw, levendig stadsdeel: het Gasthuiskwartier. AM ontwikkelde hier een buurt waar verleden en toekomst samenkomen. Monumentale panden kregen een nieuwe functie, andere maken plaats voor eigentijdse architectuur die past bij de sfeer van de binnenstad.
Dit nieuwe stukje Bossche binnenstad ademt historie én biedt alle gemakken van nu. Het Gasthuiskwartier is een plek met karakter geworden. We gingen terug en spraken De Locals…

“Normaal wandel ik met mijn vrouw naar de markt voor bloemen. Maar de markt was al afgelopen, dus heb ik de bloemen bij de supermarkt gehaald.”

Adriaan (81)

Een echte heer. Met zijn hoed op en bloemen in de hand. Adriaan: “Normaal wandel ik met mijn vrouw naar de markt voor bloemen. Maar de markt was al afgelopen, dus heb ik de bloemen bij de supermarkt gehaald.”

Adriaan woont samen met zijn vrouw in verzorgingshuis De Boschstede. Adriaan: “Mijn vrouw heeft een hartprobleem en ze kan niet meer goed lopen. Gelukkig hebben we ons al jaren geleden georiënteerd op een fijn verzorgingshuis, mocht het nodig zijn. We wilden niet zomaar ergens weggestopt worden.”

Het echtpaar komt eigenlijk uit Wageningen. Ze kozen bewust voor deze locatie. Adriaan: “De organisatie heeft meerdere huizen, maar toen we locatie Den Bosch zagen wisten we het direct. In de stad wordt veel georganiseerd. Er is een schouwburg en in de zomer is er het theaterfestival De Boulevard.” Den Bosch was niet onbekend voor Adriaan. “Als student kwam ik hier regelmatig. Ik gaf rondleidingen in de Heinekenfabriek. Eens per maand gingen we met het hele personeel naar Stadsherberg ’t Pumpke, hier aan de Parade.”

Onder de hoed van Adriaan is een verband te zien. Adriaan: “Ik struikelde gisteren over het tapijt en stootte me aan de rand van het keukenblad. Na een scan in het ziekenhuis bleek er niets aan de hand. Dus ik heb geluk gehad. Maar deze hoed, die draag ik altijd hoor, die is niet om het verband te verstoppen.”

Adriaan vindt de nieuwe woningen en gerenoveerde gebouwen van het Gasthuiskwartier prachtig: “Het is zo fraai gedaan. Daar zouden ze een prijs voor moeten krijgen.”

"Maar we hebben nog steeds geen hekel aan elkaar!"

Ans (76) en Will (79)

Ans en Will zijn al 54 jaar samen. Ans: “Maar we hebben nog steeds geen hekel aan elkaar!” Ze hebben hun hele leven hard gewerkt en veel energie in hun kinderen gestoken. Ans: “We woonden eerst in Engelen, vlakbij Den Bosch. Maar het onderhoud werd ons teveel. We wilden kleiner wonen en het liefst in de stad, want we gaan graag uit eten en naar het theater of de film in de Verkadefabriek. Dus hebben we ons ingeschreven voor deze woning.”

Nu genieten ze in hun nieuwe huis van hun welverdiende pensioen. Ans: “Will werkte in de elektrotechniek en ik was verpleegkundige, precies in deze buurt, in het Groot Zieken Gasthuis. Later heb ik een zorginstelling opgezet en werd ik leidinggevende. Nu we niet meer werken, kunnen we ‘s morgens uitgebreid ontbijten en samen de dag doornemen. Dat is heerlijk. Onze keuken is boven en dan kijken we gezellig uit op de straat.”

Achterover leunen doen Will en Ans zéker niet. “We werken als vrijwilligers voor een stichting die fondsen werft voor Malawi.” Een keer per jaar gaan ze erheen om te helpen met het opzetten van scholen en ziekenhuizen. “De stichting zit in ons hart en is als ons vierde kindje.”

Ze houden van hun leven in de stad en hoeven voorlopig niet meer te verhuizen. Ans: “We hebben bewust een lift laten inbouwen in huis, dus het is levensloopbestendig.”

"Onze Bossche vrienden zien we nu veel vaker. En natuurlijk vieren we hier carnaval. Ik heb boven een kledingkast vol carnavalsjasjes."

Bregje (53) en Jeroen (56)

Statafels en geluidsapparatuur worden het huis van Bregje en Jeroen binnen getild. Bregje: “Morgenmiddag houden we een familiereünie. Dus we zijn druk met de voorbereiding.” Bregje laat een waaier aan recepten zien. “Ik maak negen gangen. Gegrilde druiven uit het kookboek van Ottolengi en nog veel meer uit…, hoe heet dat andere kookboek ook alweer?”

Het stel woont sinds kort half in België en half in Nederland. Bregje: “We zijn voor werk jaren geleden verhuisd naar België.” Nu hun kinderen bijna volwassen zijn, zijn ze in een nieuwe fase van hun leven beland. “Onze Bossche vrienden zien we nu veel vaker. En natuurlijk vieren we hier carnaval. Ik heb boven een kledingkast vol carnavalsjasjes.”

Omdat het voor Bregje en Jeroen hun tweede huis is, hadden ze minder haast met afbouwen van het huis. “De meeste bewoners waren al klaar toen wij nog flink bezig waren. Ik heb zelfs eigenhandig met een slijptol een gat gemaakt voor de afvoer van het bad! Toen ik onder het gruis naar buiten kwam vroeg de buurvrouw heel lief of ze misschien wat te eten of te drinken voor me kon maken.”

De statafels en de kaarsenhouders in Bregjes lievelingskleur blauw staan op hun plek. De buurt heeft geen problemen met het feestje morgen. “De contacten in de buurt zijn goed. Als je met z’n allen nieuw bent in een wijk, dan leg je makkelijker contact met elkaar.”

"We hebben elkaar ontmoet tijdens carnaval, hier in Oeteldonk. Ik heb Gerdine ook ten huwelijk gevraagd op de Sint Janskathedraal."

Gerdine, Mark, Job (5) en Lars (3)

Gerdine, Mark en hun twee zoons Job en Lars zijn net op de fiets naar de tandarts geweest. Gerdine komt uit Twente. Mark uit het Brabantse Lieshout. Mark: “We hebben elkaar ontmoet tijdens carnaval, hier in Oeteldonk. Ik heb Gerdine ook ten huwelijk gevraagd op de Sint Janskathedraal.” Toch vonden ze hun droomhuis in Den Bosch niet meteen. “We hebben eerst in Bergen op Zoom gewoond. Maar ik blijf altijd kijken op Funda, dat vind ik interessant.”

Toen ze op bezoek waren bij vrienden die midden in het centrum van Rotterdam een huis hadden gekocht, werden ze enthousiast. Mark: “Dat leek ons ook fantastisch, midden in de stad wonen. In het Gasthuiskwartier hebben we dat gevonden. En het mooie is dat we tegelijk genieten van het dorpse sfeertje van deze buurt. Onze kinderen kunnen buitenspelen op straat, we leggen makkelijk contact in de buurt, want iedereen is nieuw en onze vrienden en familie wonen nu dichterbij.”

Marks moeder is jarig en vanavond gaan ze uiteten om het te vieren. “We kunnen te voet naar het restaurant, dat is ideaal. Mijn broer gaat ook mee en we hebben een fijne oppas hier in de wijk voor Job en Lars.”

"De buurt heeft cachet en de bewoners hier passen goed bij onze winkel. De ruimte heeft veel ramen en is gelegen aan een fijn plein."

Maud (40) en Rick (42)

Maud en Rick, zus en broer, runnen samen Wijnwinkel Proef! De twee wijnexperts runden hun zaak eerst in een charmant, oud pandje buiten het centrum. Maud: “Daar waren we compleet verliefd op. Hoewel we niet in het centrum zaten, wilden we daar niet weg.” Maar er kwam een nieuwe eigenaar die een hotel van het pand wilde maken. “We kregen vijf jaar de tijd om iets anders te vinden.”

In het Gasthuiskwartier vonden ze een ideaal pand. Maud: “De buurt heeft cachet en de bewoners hier passen goed bij onze winkel. De ruimte heeft veel ramen en is gelegen aan een fijn plein.” Maar het pand stond te huur en Maud en Rick wilden liever kopen. “De eigenaar van het pand bleek een klant van ons te zijn. We raakten in gesprek. Hoewel ze eerst niet wilde verkopen, bedacht ze zich uiteindelijk toch. Het pand was van ons!”

Maud: “Nu zijn we ontzettend gelukkig op deze locatie.” De wijnzaak van Maud en Rick is hét middelpunt van de wijk wanneer er een feestje georganiseerd wordt. “Als er iets gevierd wordt, zijn wij de eerste die het weten. Bij buurtborrels en walking dinners geven we natuurlijk een leuke korting op de wijnen.” Zelf wonen ze allebei op zo’n tien minuten fietsen. “Onze kinderen komen weleens langs en kunnen dan makkelijk even de stad in om een ijsje te halen. En Rick neemt op dinsdag zijn beagle Boef mee naar de winkel. Dan loopt hij een rondje door de buurt langs het grasveldje hierachter.”